Jubileusz w Szóstce: Jak było?

Odbywające się w ubiegłą sobotę Złote obchody rozpoczęły się uroczystą mszą świętą, odprawioną w kościele pw. św. Wojciecha. W trakcie eucharystii, którą prowadził ks. Janusz Kilian, poświęcony został nowy sztandar szkoły.

Następnie uroczystości przeniosły się do budynku szkoły, gdzie odbyła się Akademia Jubileuszowa.

- Bardzo się cieszę, że mogłem jeszcze raz wejść w mury mojej dawnej szkoły i spotkać się z niektórymi z moich nauczycieli - mówi jeden z przybyłych absolwentów.

Na początek z przemówieniem wystąpiła dyrektor szkoły, Lidia Nowacka, która przybliżyła historie szóstki oraz sylwetki swoich poprzedników. Ponadto wręczyła honorowe odznaczenia osobom szczególnie zasłużonym dla szkoły. Tytuł Złotego absolwenta otrzymał, burmistrz Kwidzyna.

-Bardzo dziękuje za to wyróżnienie. Dobrze wspominam lata w których dane mi było uczyć się w tej szkole. Z sentymentem wspominam moich nauczycieli i współuczniów - mówił Andrzej Krzysztofiak, odbierając statuetkę.

Po uroczystych przemówieniach, oraz życzeniach, które składane były przez dyrektorów pozostałych kwidzyńskich placówek edukacyjnych , nastąpiło odsłonięcie pamiątkowej tablicy. Do przecięcia wstęgi zostali poproszeni pierwsi absolwenci szkoły.

W trakcie uroczystości, na holu szkolnym, przybyli goście mogli dokonać wpisów do pamiątkowej księgi.

Następnie, w szkolnym ogrodzie nastąpiło posadzenie jubileuszowych drzewek, dębu i buku. Posadzenia podjęły się dwie poprzednie dyrektorki szóstki, Maria Kwiatkowska oraz Barbara Piekarz.

Po oficjalnej części akademii, odbył się koncert Złotych Przebojów. Piosenki w wykonaniu nauczycieli oraz absolwentów przywoływały wspomnienia minionych lat.

Specjalnie dla szkoły, jej sympatyk, Roman Mechliński stworzył wiersz, który można przeczytać poniżej.

Na rocznicę Szkoły Podstawowej nr 6 im. W. Gębika



Przed półwieczem szkoły budowano

i Tysiąclecie państwa upamiętniano.

Na zakręcie historycznej ulicy miasta

szkoła bez właściwego imienia została wybudowana.



Z każdym rokiem uczniów przybywało

bo osiedle się rozbudowywało.

Po latach była zaciasna

i musiała być rozbudowana.



Były lata, że Pani Dyrektor posłanką była

i do rozwoju szkoły się przyczyniła.

O utrzymanie kolejowej wąskotorówki zabiegała,

ale koleje losu tradycja zaprzepaściła.



Szkoła imię W. Gębika otrzymała,

profesora zasłużonego dla szkolnictwa.

Dyrekcja szkoły o nim pamiętała
i uczniom go przypomina.



Na pamięć sobie zasłużył 
bo dyrektorem Polskiego Gimnazjum był.

Patriotyzm u uczniów krzewił,

za co wróg go poniżył.



Szkołą numer ma prawie ostatni,

ale jej dorobek jest dodatni.

Wielu uczniów szkołę opuściło

i na dodatek studia ukończyło.



Gmach położony wśród zieleni,

w blasku słońca się mieni.

Dobudowana hala sportowa,

to wizytówka szkoły i miasta.



Wzloty i upadki szkoła miała,

ale tego się nie spodziewała

- bo niespodziewanie pewnego razu,

balon wylądował na przedprożu. 



Wielu uczniów podziwiało,

że to w naszej szkole się stało.

Z baloniarzem rozmawiałem

i za kunszt lądowania załogę podziwiałem.



Wielu uczniów szkołą miała

i swego jubileuszu doczekała.

To za sprawą nauczycielskiego grona,

pod duchowym obliczem swego patrona.



Przez wiele znaczących lat nauczania,

dla oświaty i sportu dorobek miała.

Dla swej chwały dyplomy i puchary uzyskała

i tym się władzom i społeczeństwu przysłużyła.