Dozwolone z umiarem

Dozwolone substancje dodatkowe to substancje, których celowe użycie technologiczne w procesie produkcji, przetwarzania, przygotowania, pakowania, transportu, przechowywania itd. powoduje np. przedłużenie trwałości, zwiększenie atrakcyjności produktu, ułatwienie przygotowania lub wykorzystania produktu, zapobieganie niekorzystnym zmianom jego barwy, smaku, zapachu, konsystencji, utrzymanie stałej i powtarzalnej jakości, ułatwienie prowadzenia procesów technologicznych, zwiększenie ich wydajności i efektywności, możliwość otrzymania zupełnie nowych produktów, np. odtłuszczonych, bezcukrowych, o różnej wartości odżywczej itp.

Dozwolone substancje dodatkowe mogą być stosowane tylko wtedy, gdy ich użycie jest technologicznie uzasadnione, nie stwarza zagrożenia dla zdrowia i życia człowieka, a ponadto nie może zastępować przewidzianych w procesie technologicznym etapów produkcyjnych, oraz nie może być stosowane w celu wprowadzenia konsumenta w błąd co do jakości produktu.

Wykaz substancji dodatkowych według numerycznego systemu oznaczeń Unii Europejskiej (symbol E i numer liczbowy), maksymalne dopuszczalne ilości oraz środki spożywcze, do których mogą być zastosowane są podane w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie dozwolonych substancji dodatkowych i substancji pomagających w przetwarzaniu (Dz. U 2004 r. nr 94, poz. 933).

Podane w rozporządzeniu substancje dodatkowe muszą być stosowane zgodnie z ich funkcją technologiczną, w określonych dawkach oraz na ustalonych warunkach. Dawki barwników, substancji słodzących i substancji dodatkowych dopuszczonych do stosowania w żywności dla niemowląt i małych dzieci stanowią maksymalne ilości dopuszczalne w gotowych do spożycia środkach spożywczych.

Dawki pozostałych substancji dodatkowych stanowią maksymalne dopuszczalne ilości w środkach spożywczych wprowadzanych do obrotu. Substancje dodatkowe, dla których nie podano dopuszczalnych dawek, należy stosować zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną, czyli w ilościach minimalnych, niezbędnych do osiągnięcia zamierzonego efektu technologicznego.

Do dodatków nie są zaliczane takie składniki żywności, jak: substancje przeznaczone do wód do picia, wód mineralizowanych, itp.: pektyna, baza gumy do żucia, dekstryny, skrobia, skrobia modyfikowana, chlorek amonu, plazma krwi, żelatyna spożywcza, hydrolizaty białkowe, białka mleka, gluten, kazeina, kazeiniany, inulina.