Znaleźli schronienie w Człuchowie. Rodzina z Odessy wspomina trudy kilkudniowej ucieczki przed wojną i dziękuje za okazaną pomoc

Pani Olena przyjechała do Człuchowa wraz ze swoimi synami Ivanem i Tymofijem we wtorek – 6 dni po rozpoczęciu rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Ich podróż rozpoczęła się jednak znacznie wcześniej. Ze swojej rodzinnej Odessy wyruszyli, jak tylko usłyszeli huk bomb. Ich mieszkanie jest zaledwie 5 kilometrów od wojskowego budynku zaatakowanego przez Rosjan w dniu wybuchu wojny. Decyzja była więc szybka – pakują tylko najpotrzebniejsze rzeczy i kierują się do Polski. W podróż wyruszyli własnym samochodem. Nie mogli jednak pojechać całą rodziną – mąż pani Oleny i tata chłopaków jako dorosły mężczyzna musiał zostać w kraju.

Człuchów od początku był ich celem podróży. Starszy z chłopców – Ivan - jest bowiem już od września uczniem pierwszej klasy liceum w człuchowskim Zespole Szkół Sportowych. Młodszy Tymofii natomiast przygotowywał się już od pół roku do tego, by dołączyć do brata jako uczeń szóstej klasy szkoły podstawowej. Skorzystali z pomocy fundacji, która oferuje ukraińskim uczniom naukę w Polsce.

Ivan jest bardzo zadowolony z polskiej szkoły – według niego oferuje ona lepszy poziom od szkoły ukraińskiej, zwłaszcza jeśli chodzi o organizację zajęć w czasie pandemii. Pani Olena też znała już wcześniej Człuchów – była w mieście w listopadzie, by odwiedzić syna.

Jednak młody Ukrainiec nie tak wyobrażał sobie powrót do szkoły po feriach zimowych…

- Jechaliśmy łącznie aż 6 dni. Z tego 4 dni i noce spędziliśmy na granicy – taka była kolejka… Wszędzie były korki, mnóstwo samochodów. Do tego co chwila mijaliśmy czołgi i inne pojazdy wojenne.

- mówi przejęty Ivan, wspominając trasę.

Droga była ekstremalnie trudna także dlatego, że rodzina nie mogła jechać najkrótszą drogą. Musieli jeszcze pojechać w okolice Kijowa, ponieważ tam czekały na nich niezbędne do wyjazdu dokumenty. Podróż była więc niebezpieczna. W tamtych rejonach korki były niesamowite – najtrudniejszy, 50-kilometrowy odcinek Tsymbalistowie pokonywali przez 4,5 godziny. Dopiero potem mogli skierować się na przejście graniczne. Przez całą drogę towarzyszył im strach.

Nie było mowy o przystanku na nocleg. Kolejka samochodów przez całe dnie i noce posuwała się w ślimaczym tempie do przodu. Pani Olena jako jedyny kierowca była ekstremalnie zmęczona, ale walka o dobro rodziny było najważniejsze.

- Było bardzo ciężko, ale gdy myślisz o tym, że jest wojna, tragiczna sytuacja, że trzeba dzieci wywieść do bezpiecznego miejsca – to dodawało mi siły. Do tego młodszy syn ciężko znosił podróż, ciągle krzyczał: „Mama, Jedź!” I dzięki temu też daliśmy radę.

- opowiada pani Olena.

Po przekroczeniu granicy było już łatwiej. Znaleźli nocleg w Warszawie, gdzie mogli odpocząć przed dalszą podróżą. W Człuchowie już czekało na nich miejsce. Początkowo zostali zakwaterowani w bursie szkolnej wraz z innymi rodzinami uczniów z Ukrainy. Już drugiego dnia dostali do dyspozycji mieszkanie.

Pod opiekę wzięli ich państwo Ewa i Andrzej Pruscy związani z człuchowską szkołą sportową. Nie tylko zapewnili uchodźcom mieszkanie, ale także zadbali o jego wyposażenie – chcieli, żeby nowo przybyła rodzina po strasznych przeżyciach mogła poczuć się jak u siebie. Razem pojechali do bydgoskiej IKEI, by wybrać niezbędne na co dzień akcesoria, takie jak talerze, kubki czy pościel.

- Tyle, ile mogę, to im pomogę. Kupiłem też meble do mieszkania i wyposażenie. Nie chcę od nich pieniędzy ani żadnej rekompensaty za te rzeczy. Przez pierwszych kilka miesięcy mają wszystko za darmo. Mam kontakt z panią dyrektor ze szkoły sportowej, zaproponowałem, że mam wolne mieszkanie i mogę udostępnić.

- mówi Andrzej Pruski, właściciel mieszkania.

Andrzej Pruski wspomina także, że w Człuchowie jest wiele osób, które angażują się w pomoc uchodźcom. Do mieszkania potrzebne były sprzęty AGD, takie jak kuchenka czy pralka. To wszystko znalazło się bardzo szybko dzięki zaangażowaniu radnego Henryka Krusińskiego.

Rodzina jest bardzo wdzięczna za pomoc okazaną przez państwa Pruskich, władze miasta i nauczycieli ze szkoły sportowej.

- My bardzo dziękujemy Polsce, władzom Człuchowa, panu Andrzejowi Pruskiemu… Bardzo. Także dziękujemy pani dyrektor Małgorzacie Gostomczyk – to ona pomogła znaleźć dla nas mieszkanie i skontaktowała z panem Andrzejem.

- mówi pani Olena. Dodaje też, że jest niezmiernie wdzięczna nauczycielom za wsparcie dla jej dzieci.

Dzięki otrzymanej pomocy rodzina Tsymbalist może zacząć nowe życie w Polsce. Jak mówią, planują zostać u nas na dłużej. Miasto bardzo im się podoba i czują się w nim bezpiecznie. Pani Olena już znalazła pracę w bursie szkolnej, a jej synowie w tym tygodniu zasiedli nauki w szkole. Ivan w przyszłości planuje zostać specjalistą IT, a Timofijowi świetnie idzie nauka polskiego – może w przyszłości będzie tłumaczem?

Wszycy mają nadzeję, że wojna szybko się skończy i do rodziny będzie mógł dołączyć tata chłopaków. Razem będą się starali ułożyć sobie przyszłość w Polsce, nigdy nie zapominając o sercu okazanym im przez człuchowian.